bir ekmek hikayesi anlatmak istedim size. bu hikaye gerçek bir hikaye. evlerimizde fazla ekmekler kalıyor küfleniyor biz onları atıyoruz içim burkuluyor. şu dünyada insanların ne halde olduğunu bir parça ekmeğe muhtaç olduklarını düşününce kahroluyorum. kendimce kalan ekmekleri ziyan etmiyorum ama herkes bu kadar özverili değil maalesef. ekmeklerimizi çöpe atarken bir kez daha düşenilim ekmeğe muhtaç insanları. hikayeye gelince. genç bir çocuk varmış ama bu çocuğun aklı tam yerinde değilmiş. hani derlerya biraz safmış işte. kimseside yokmuş. kendisine yeni bri lokanta bulmuş hergün oraya yemek yemeğe gidermiş. yemekte bir kase mercimek çorbası. ama yanında bir tam ekmek yermiş. ee ekmek yemese doymayacak. ekmek yemese arkasına bir kap yemek alamayacak. bir gün beş gün derken bizimki bir kase çorbanın yanında bir ekmek yemeğe devam etmiş. ama lokanta sahibi bu durumdan hoşnut değil tabi. bizimkide durumun farkına varmış. çünkü lokantaya her geldiğinde dükkan sahibi yine mi bir kase çorba ile bir ekmek yemeğe geldin der gibi bakarmış bizimkine.aklına nerden geldiyse bir gün yemek yemeğe giderken bi tane ekmek almış eline arkasına saklayıp girmiş lokantaya. lokanta sahibi yine mi sen geldin çık dışarı yeter artık demiş. bzimki ne desene beğenirsiniz. elindeki ekmeği yukarı kaldırmış. EKMEĞİMİDE ALDIM demiş
bir ekmek parası kimilerine dokunmazken kimileri için çok büyük bir miktardır. sadaka vermek demek illaki para değildir. sadaka vermek için elimize geçen fırsatları iyi değerlendirelim sevgili dostlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder